Pokój Suellen

Tak jak Garret zostawił ją przed domem, dalej się śmiała. Dalej tak przeraźliwie, jak wcześniej.
Weszła do domu, pękając ze śmiechu i potykając się o wszystko. Ciotka patrzyła na nią jak na wariatkę, ale ona nie zwróciła na to uwagi.
- Mam dobry nastrój – Odparła dławiącym się tonem głosu, jakby czytała jej w myślach.
Wpadła do pokoju i rzuciła się na łóżko twarzą w pościel. Pękała ze śmiechu.
Ona w ciąży? Prędzej by jej ogon urósł. Dalej czerwona, dalej się śmiała tyle, że teraz leżała na plecach. Garret wziął ją za chorą psychicznie , a ona po prostu wiedziała, że to była mylna wizja. Zajść w ciążę mogła dopiero, długo po tym, jakby wyprowadziła się od ciotki. Bo Suellen, jako młodsza, miała chłopaka. Długo z nim była, a jej ciotka, myśląc, że ona straci z nim cnotę wciskała jej tabletki antykoncepcyjne. I nadal to robi. Przypomniała sobie, jak się zorientowała, jakie tabletki dostaje, ale je zawsze piła. I nadal pije. Znów wybuchła okropnym śmiechem, chowając twarz w jednej z kilkunastu poduszek. Ach Garret, popracuj nad swoim darem. Gdy się uspokoiła wyszła zaś z domu, nie mogąc siedzieć tak po prostu i bezczynnie.

Garret wszedł do pokoju Sue przez okno, niosąc dziewczynę na rękach. Ułożył ją ostrożnie na łóżku, po czym zamknął okno. Nie musiał zamykać drzwi na klucz, nie ze swoim wampirzym słuchem. Garret podszedł do dziewczyny z uśmiechem. Usiadł obok niej, po czym znowu wpił się w jej wargi.

Uśmiechnęła się zalotnie i wpiła się usta Garret’a.
Po chwili położyła się na łóżku, ciągnąc go za sobą.
Pośpiesznie zdjęła jego koszulkę, która teraz leżała w kącie pokoju.
Całowała go gorącą, dłońmi zachłannie poznawała kolejne części jego ciała.
Pociągnęła delikatnie jego wargę, po czym znów wpiła się w usta jej lubego.
Ukochanego.
Nogami objęła go w pasie, nie odrywając się ani trochę.

Garret, w przeciwieństwie do dziewczyny, zachowywał sie spokojnie. Mimo pożądania i pustki w głowie wciaż uważał, by nie zrobić Sue krzywdy. Ostrożnie zsunął kawałek sukienki, nie odrywajac ust od warg jasnowłosej.
Po chwili Garret zaśmiał się cicho, dłonią prztrzymując Sue za podbródek.

Sue nie była spokojna. Na pewno nie.
Nie teraz.
Oddawała zachłannie pocałunki, będąc rozgrzaną jak piec w lokomotywie.
A nawet bardziej.
Zdjęła z nóg pośpiesznie balerinki, po czym jęknęła cicho.
Zaśmiała się tak jak Garret, odpinając jego pasek.
Pożądanie brało jeszcze większą górę, niż kiedykolwiek wcześniej.

Robili wszystko w pośpiechu, a przeciez mieli czas...
Garret zaklnął w myśli. Sue wciąż była człowiek. Jej serce, w przeciwieństwie do serca chłopaka, wciąż biło.
Sue nadal mogła umrzeć i to tak łatwo.
Jednak Garret nie chciał zaprzątać sobie tym głowy. Nie teraz.
W jednej chwili sukienka Sue wyladowała po drugiej stronie pokoju. Garret całowałSue jeszcze zachłanniej.
Objął ją, po chwili odrywajac usta od warg dziewczyny. Zaczął całowac jej szyję.

Poczuła, że jest jeszcze bardziej rozpalona.
Nie miała niczego więcej na sobie, prócz bielizny.
Ale byli już tak blisko siebie, tak blisko.
Ale nie najbliżej, jak się dało.
Zaczęła całować mocniej Garret’a, a później muskała jego czoło, czując pocałunki na szyi.
Po chwilę uśmiechnęła się tajemniczo i zdjęła spodnie Garret’a.
Oj tak, Sue już nie była grzeczną dziewczynką.
Nie teraz.

Garret obdarowywał szyję Sue pocałunkami. Rękoma błądził po jej ciele.
Nie, nie miał pustki w głowie. Była tam Sue i nic więcej.
Pocałunki chłopaka tak jak i jego dotyk w pewnym momencie stały sie bardziej zachłanne.
Co z tego, że mieli czas? Garret nie miał ochoty czekać.
Nawet, jeżeli zazwyczaj był bardzo cierpliwy.

Suellen wręcz przeciwnie, nigdy nie była cierpliwa.
Sama kazała innym na nią czekać, ale cierpliwość to nie jej cecha, na pewno nie.
Zaczęła błądzić rękoma po całym ciele Garret’a, zachłannie, gorąco, namiętnie.
Pocałunki były gorące czule i namiętne.
Nie ma na co czekać.
Nigdy nie było.

W jednej chwili Garret oderwał się od Sue.
Spojrzał na nią z uczuciem, delikatnie gładząc jej policzek.
W jednej chwili objął ją, znów całując jej szyję.
Chciał być jeszcze bliżej Sue. Wciąż miał wrażenie, że są zbyt oddaleni od siebie.
Dłonie wampira powędrowały na plecy. Chłopak w jednej chwili znalazł zapięcie od stanika. Oderwa się od Sue, patrząc na nią pytająco.

Wplątała swoje palce w palce Garret’a i wtuliła się w niego, całując namiętnie.
Jego dotyk taki zimny, a taki rozgrzany.
On sam twardy, ale miękki.
W tejże chwili poczuła jego zimne dłonie na plecach, i jego pytające spojrzenie.
Uśmiechnęła się figlarnie, i kiwnęła delikatnie głową,
po czym wpiła się w usta swojego ukochanego wampira.

Chłopak nie mógł zrozumieć, jak mógł żyć tak długo bez Sue.
Była jego słońcem, nadzieją, życiem. Wszystkim. Żyć bez niej to jakby wogóle nie żyć.
Chłopak delikatnie zsunął stanik, rzucajac go w kąt pokoju.
Ujął twarz Sue w dłonie, całując ją namiętnie, zachłannie.

Całowała go zachłannie, gorąco i jak tylko się żywcem i trupem dało.
Jęknęła cicho, gdy jej górna część ciała została bez ubioru.
Położyła dłoń nisko na kręgosłupie Garret’a, prawie na kości ogonowej.
Zaczęła muskać jego twarz, szyję a później tors.
Sama nie mogła zrozumieć, czemu dopiero teraz czuła, jak bardzo go kocha i pożąda.

Gdyby Garret był żywy, jego serce biłoby tylko dla Sue. Wraz z utratą dziewczyny nie miałby dla kogo żyć. A jego serce mogłoby wtedy przestać bić. Nawet, jeżeli tak na prawdę był martwy i to od czterdziestu lat, pozbawiłby się reszty "życia".
Garret przywarł do Sue jeszcze mocniej. Przymknął oczy, chłonąc dotyk dziewczyny jak narkotyk. Wzdrygnął sie, kiedy rozgrzane dłonie Sue dotkneły jego pleców. Była zupełnie jak ogień tyle, że sposó w jaki parzyłą był przyjemny. Wampir niepewnie przyłozył dłoń do brzcha dziewczyny. Byli zupełnie jak ogień i lód. Chłopak powoli przesuwał rękę do góry, nie przerywajac pocałunku.

Serce Suellen już nie biło, a łomotało w gardle, w głowie, w całym jej rozpalonym ciele.
Dotyk Garret’a sprawiał, że jej pożądanie rosło z każdą milisekundą, z każdą, nawet najmniejszą jednostką czasu.
Oddychała głośno i głęboko, oddawając każde, nawet najmniejsze pocałunki gorącymi, namiętnymi i rozpalonymi ustami.
Jeździła dłońmi po całym lodowatym ciele jej ukochanego, lubego. Poczuła jego chłodną dłoń na brzuchu, później na żołądku, a jeszcze później na piersi.
Chwyciła jego twarz w obie dłonie, i zaczęła po raz już setny gorąco całować jego usta.

Po chwili Garret oderwał się od Sue. Nie mógł zapomnieć, że w przeciwieństwie do niego, dziewczyna potrzebowała oddechu. A z czasem słychać było, że już brakuje jej tchu.
Chłopak objął dziewczynę. Przyłożył dłonie do jej bioder. Masował je delikatnie, szepcząc dziewczynie niezrozumiałe słowa do ucha. Uśmiechnął się, nosem trącąc jej nos.

Jęknęła cicho. Nie chciała, żeby odrywał się od niej.
Zaczerpnęła powietrza, po czym wtuliła się w tors Garret’a.
Czuła jego zimne dłonie na biodrach, jego cichy, niesamowity głos, oddech.
Uśmiechnęła się delikatnie po czym też trąciła jego nos. Po chwili przekulała się na Garret’a, wpijając się w jego usta.

Garret zaśmiał sie cicho. Sue nawet nie wiedziałą jak bardzo i ona chciałby stracić tech. Westchnął cicho, wtulając się w jasnowłosą dziewczynę. Chłonął każdy oddech, dźwięk wydany przez dziewczynę. Rozkoszował się jej dotykiem.
Po chwili dłonie Garreta zjechały jeszcze niżej. Chłopak robił wsyzstko powoli, dokładnie obserwując reakcję Sue. Nie chciał robic nic przeciwko jej woli.

Uśmiechnęła się do niego czule i radośnie. Położyła głowę na jego torsie. Nigdy się tak nie czuła, nigdy.
Poczuła jego zimne dłonie, czuła, jak zsuwają się po jej ciele, po jej rozgrzanym ciele.
Gdy się zatrzymały, oderwała głowę i spojrzała w złociste oczy Garret’a.
- Nie mam nic przeciwko – Szepnęła mu prosto do ucha.
Jakby w obawie, że ktoś usłyszy. Wtuliła się mocno w niego, nie chcąc go nigdy więcej stracić.

Mimo opowiedzi dziewczyny, ruchy Garreta wcale nie był szybsze czy bardziej stanowcze. Chłopak ucałował dziewczynę w czoło.
Chłopak przez chwilę nie poruszał się. Nie wiedział dlaczego, ale nie potrafił...
Wampir westchnął cicho. Przesuwał dłonie w okolicach bielizny dziewczyny, aczkolwiek nie dotykał jej. Przygryzł wargę. Dlaczego brakowało mu odwagi? Chłopak starał się nie patrzeć na dziewczynę. Po chwili objął ją jedną ręką.

Spojrzała na twarz Garret’a. Była niezdecydowana i … niezdecydowana. Jęknęła cicho i zsunęła się na bok.
Gdy objął ją swoją chłodną ręką, ona wsunęła mu rękę pod głowę, a drugą położyła mu na torsie.
Przykryła nagą część ciała pierzyną i przysunęła usta do ucha chłopaka.
- Nalegać też nie nalegam – Szepnęła wprost do ucha.
Po chwili odsunęła się i ucałowała go w policzek, jeżdżąc jednym palcem po jego torsie.

-Nie, nie o to chodzi- zaśmiał sie nerwowo.
Zapewne gdyby był człowiekiem, spłonąłby szkarłatnym rumieńcem. Garret westchnął, po czym usiadł na łóżku. Spojrzał na Sue z uczuciem. Zimnął dłonią wsunął pod kołdrą, po czym delikatnie zaczął pieścić jej brzuch. Uśmiechnął sie do jasnowłosej.
-Kocham cię- szepnął.
Powinna być z normalnym chłopakiem. Skoro Garret tak ja kochał, czemu nie chciał pozwolić, by do tego doszło?

Wywróciła oczami, po czym sama spłonęła niczym zapałka. Znów poczuła jego zimną dłoń na brzuchu. Podparła się na łokciach i strąciła jego rękę z brzucha.
Ona, w przeciwieństwie do niego spojrzała na niego spod byka.
- Ja Ciebie też – Mruknęła.
Była zła, ale na razie … spokojna. No, w miarę. Położyła się z powrotem i założyła ręce. Spojrzenie wbiła w sufit.
- Już trzy razy – Burknęła.
No chyba się nigdy tego nie doczeka.

Garret jęknął cicho. Spojrzał na Sue z żalem.
-Przepraszam- powiedział.
Odwrócił wzrok w stronę drzwi. I znowu dziewczyna była zła na niego. Czy to zawsze musiało kończyć sie tak samo? Chłoapk westchnął, przeczesując włosy ręką. Spojrzał na Sue kątem oka. Uwielbiał na nią patrzeć. Dla niego była idealna.