Przedpokój

Rebeka Gone zrzuciła ubabrane trawą buty na panele.
-Home sweet home.. -stwierdziła wesoło idąc do kuchni.

Zdjęła buty i rzuciła je obok. Przeciągnęła się.
- Nie, dzięki - odpowiedziała i skierowała się do salonu.

Wpadła do domu wyszarpując drzwi z zawiasów.
-GARREEEET! -krzyknęła na całe gardło.
Nie słychać go, nie czuć...
nie ma go?!
Jak to go nie ma!?
Ruby przyrżnęła dłonią w ścianę robiąc w niej zagłębienie.
Była wściekła. Na siebie, wszystko.
-Gaaaarreeet! -zawołała jeszcze przytrzymując się framugi.
Jej zmysły zaczęły się boleśnie wyostrzać, słyszała szum wiatru, widziała słońce, które już dawno znikło za chmurami, w jej żyłach zaczęła znów krążyć krew rozprowadzając szał po żyłach,
opadła na cztery łapy jak zwierze i wietrzyła w powietrzu,
nie była sobą.
Po chwili uniosła się z ziemi lekko i ruszyła w stronę cresfallen,
tak, z tamtąd dochodził ich słodki zapach!

Odbiła się od ziemi i wylądowała przed drzwiami wywołując ogromny huk. Uwielbiała skakać i bawić się w ten sposób, ot tak.
Spojrzała na drzwi swojego domu i łzy momentalnie stanęły jej w oczach. Dała im upust, a one nie protestując popłynęły strumieniami po policzkach.
Sto jedenaście lat bez płaczu. Już zapomniała jakie to cudowne uczucie.
Wyjęła z kieszeni klucz, i przekręciła go w zamku. Weszła do środka rozglądając się.
Nic się nie zmieniło, wszystko stało na swoim miejscu. Pozostało nawet wgłębienie w ścianie po ręce Ruby. Uśmiechnęła się do siebie przez łzy. Zamknęła za sobą drzwi, jednak nie na klucz.
To miejsce przyzywało tyle pięknych i bolesnych wspomnień.
Oczy szczypały ją coraz mniej, przyzwyczajając się do słonego płynu.
Ruszyła przed siebie do salonu.

Zapukała kulturalnie do drzwi. Bledsza niż ściany. Nie oddychała całkiem zapomniawszy o tej prozaicznej czynności...
-Dzieeeń dobry. -powiedziała do zamkniętych drzwi wiedząc, że zaraz się jej otworzą przed nosem. I że gospodyni słyszy wszelkie szepty.

Tak jak wampirzyca się spodziewała drzwi otworzyły jej się przed nosem praktycznie po sekundzie. Albo dwóch.
Stanęła w nich Lilka z upiętymi niedbale włosami i szeroko otwartymi oczami.
Po chwili rzuciła się na szyję Ruby z uśmiechem omal jej nie przewracając.
- Dobrze, że jesteś - wyszeptała tylko.

Ruby się dała wyściskać bez kolizyjnie.
-Na... napiłabym się czegoś. -wyjaśniła uprzejmie wciskając dziewczynie siatkę z litrami krwi ukradzionej z banku. Krewa była świeża i brudno czerwona, dziewczyna dziwnie osowiała jakby widziała ducha,
ale po chwili do nosa Lilki doszedł zapach roznoszący się z Ruby i kogoś jeszcze stojącego obok niej na polanie.
Jak widać do domu przyszła tylko jej ,,część".
I jak czuć musiała spotkać kogoś kto prawie na pewno wyprowadził ją z równowagi.

Spojrzała na krew i uśmiechnęła się. Była trochę głodna.
- Witaj w domu - powiedziała i poszła do salonu wykonując gest ręką by poszła za nią.
Wiedziała, że Garret już tu był, czuła go. Chciała pobiec i rzucić się mu na szyję, powiedzieć, że znów będziemy szczęśliwą wampirzą rodzinką. Ale oni najpierw musieli sobie wszystko wyjaśnić. Ruby i on.
Jednak wiedziała jak to będzie wyglądało od strony Ruby.
"Nie ma wspomnień"

Wzięła głęboki wdech i przestąpiła przez próg.
W gruncie rzeczy... kochała to miejsce.
Poszła za Lilian. Cieszyła się nawet, że ta nie pytała, gdzie ,,jest" druga Ruby.
Tak było łatwiej. A ostatnio Ruby przywykła do 'łatwiej'.
Nie było trudno.