Pomnik

- Ech. Dziękuję – Szepnęła, ale szybko znów się wpiła w jego usta.
Nie mogła tego przerwać. Nie chciała. Oplotła ręce na karku Garret’a i oddawała dalej pocałunki.
Wzdrygnęła się. No tak, była przemoczona, a Garret chłodny. Spojrzała na niego znacząco i westchnęła.
- Nie chce teraz … - Szepnęła cicho.
Zamarła. Jak to … do domu. A zresztą tam chyba nie miała swoich ubrań. Wytrzeszczyła oczy.
- Cchyba tak … - Wyjąkała.
Po chwili odwzajemniła uścisk. Była w … wyżej, niż w niebie.

Garret przytulił ja mocniej, gładząc dziewczynę po włosach. Zdziwił się jej odpowiedzią, chociaż mógł to przewidzieć…
-Lilian się nie obrazi, jeżeli podkradniemy jej cos z szafy- zachichotał jak małe dziecko.
Wspomnienie ogromnej szafy Lilian zawsze tak na niego działało. Wampirzyca i tak rzadko nosiła to samo dwa razy. A może Garret, jako mężczyzna, po prostu był mało spostrzegawczy?
-Trzymaj się mocno. I zamknij oczy- szepnął cicho.
Odwrócił się powoli i ruszył biegiem w stronę domu. Mimo, ze biegł szybciej niż ludzie, to i tak starał się nie rozpędzać. Ze względu na Sue.

[z.t oboje]